فرمول رایگان تولید پاستل+فرمولاسیون رایگان آبرنگ+روش ساخت رایگان مداد شمعی+تولید رایگان رنگ اکریلیک+آموزش رایگان ساخت گواش

« شرکت ویلاتوس با افتخار اعلام مینماید آماده ارائه ی فرمولاسیون تولید انواع محصولات آرایشی و بهداشتی / رنگ های ساختمانی و نقاشی ( پاستل _ آبرنگ_ مداد شمعی _ آکریلیک و ..... ) محصولات شوینده صنعتی و خانگی / چسب ها و ...صد ها فرمولاسیون دیگر با بالاترین کیفیت و قابل رقابت با محصولات موجود در بازار به شما عزیزان می‌باشد.ما با مهندسین مجرب و زبده به شما آموزش میدهیم چگونه محصولی با کیفیت عالی و باصرفه اقتصادی بالا  را تولید نمایید.پس از کیفیت عالی محصول مهم‌ترین عامل برای تولید‌ کننده قیمت تمام شده محصول است ؛ پس با کیفیت ترین فرمول و با صرفه اقتصادی بالا را تنها از ما بخواهید.ما با پشتیبانی یکساله به عنوان مشاور در کنار شما خواهیم بود. 

جهت دریافت فرمولاسیون و مشاوره با در تماس باشید.»

           ***************

_ آبرنگ  |

_ رنگ آبرنگ از چهار ماده اصلی تشکیل شده است:

[ _ صمغ عربی به عنوان چسب برای نگه داشتن رنگدانه در حالت تعلیق ؛

_ مواد افزودنی مانند گلیسیرین ، عسل و مواد نگهدارنده برای تغییر ویسکوزیته ، پنهان شدن ، دوام یا رنگ رنگدانه و مخلوط وسیله نقلیه و آب ] ، که به عنوان یک حلال که برای رقیق کردن رنگ استفاده می شود.

اصطلاح watermedia به هر محیط نقاشی گفته می شود که از آب به عنوان حلال استفاده می کند و می توان آن را با برس ، قلم یا سمپاش استفاده کرد. این شامل بیشتر [ جوهرها ، آبرنگ ها ، معتدل ها ، کازئین ها ، گواش ها و رنگ های مدرن اکریلیک ] است.

_ اصطلاح "آبرنگ" به رنگ هایی گفته می شود که از کربوهیدرات های محلول در آب و پیچیده به عنوان چسب استفاده می کنند. در ابتدا (در قرن 16 تا 18) ، چسب های آبرنگ قندها و یا چسب های مخفی بودند ، اما از قرن نوزدهم ، چسب ترجیحی صمغ طبیعی عربی است ، با گلیسیرین و / یا عسل به عنوان مواد افزودنی برای بهبود قابلیت انعطاف پذیری و حلالیت چسب ، و با سایر مواد شیمیایی اضافه شده برای بهبود ماندگاری محصول.

اصطلاح "رنگ آمیزی بدن" به رنگی گفته می شود که مات باشد تا شفاف. معمولاً به آبرنگ مات ، معروف به گواش اشاره دارد.

رنگ های مدرن اکریلیک از پراکندگی رزین اکریلیک به عنوان چسب استفاده می کنند.

_ آبرنگ های تجاری |

پیش از آغاز قرن هجدهم ، نقاشان آبرنگ مجبور بودند خود رنگها را با استفاده از رنگدانه های خریداری شده از داروخانه یا "کلورمن" متخصص ، و مخلوط کردن آنها با صمغ عربی یا مواد چسبنده دیگر بسازند. اولین رنگ های تجاری بلوک های کوچک و صمیمی بود که باید خیس شده و با زحمت در آب "مالش داده می شد" تا از شدت رنگ قابل استفاده برخوردار شود. 

وسیله و یک روش نقاشی است که در آن رنگ ها از رنگدانه های معلق در محلول مبتنی بر آب وجود دارد . آبرنگ به هر دو اثر هنری واسطه و اثر اشاره دارد. آکوارل هایی که به جای ر‌نگ های آبی مدرن با جوهر رنگی محلول در آب رنگ آمیزی شده اند ، توسط متخصصان "aquarellum atramento" (لاتین "آکواریل ساخته شده با جوهر") نامیده می شوند. با این حال ، این اصطلاح اکنون از حالت استفاده خارج شده است..

 سایر تکیه گاه ها شامل پاپیروس ، کاغذ پوست ، پلاستیک ، چرم ، چرم ، پارچه ، چوب و بوم آبرنگ (پوشش داده شده با ژسو است که مخصوص استفاده برای آبرنگ تهیه شده است). کاغذ آبرنگ اغلب به طور کامل یا جزئی با پنبه ساخته می شود. این به سطح بافت مناسب می بخشد و در هنگام خیس شدن اعوجاج را به حداقل می رساند.

کاغذهای آبرنگ معمولاً کاغذهای فشرده سرد هستند و با وزن GSM بین 200 تا 300 بافت و شکل ظاهری بهتری دارند. آبرنگ ها معمولاً نیمه شفاف هستند و نورانی به نظر می رسند زیرا رنگدانه ها به شکل خالص و با چند ماده پر کننده رنگ رنگدانه ها را پوشانده اند. با افزودن رنگ سفید چینی می توان رنگ های آبرنگی را نیز مات کرد.

_ رنگ آبرنگ نوعی نقاشی باستانی است. در آسیای شرقی ، نقاشی آبرنگ با جوهر را نقاشی با قلم مو یا نقاشی طومار می نامند. در نقاشی های چینی ، کره ای و ژاپنی محیط غالب بوده است ، اغلب در رنگهای سیاه یا قهوه ای تک رنگ ، که اغلب از جوهر مرکب یا رنگدانه های دیگر استفاده می شود. هند ، اتیوپی و سایر کشورها نیز دارای سنت های طولانی نقاشی با آبرنگ هستند. به نظر می رسید که هنرمندان آمریکایی در اوایل قرن نوزدهم ، آبرنگ را به عنوان ابزاری برای تهیه کار "تمام شده" در روغن یا حکاکی در نظر می گیرند.

نقاشی آبرنگ بسیار قدیمی است ، شاید به نقاشی های غارنشینی در اروپا مربوط به پارینه سنگی مربوط می شود و حداقل از زمان مصر اما به ویژه در قرون وسطی اروپا برای تصویرگری نسخه های خطی استفاده می شده است. با این حال ، تاریخ مداوم آن به عنوان یک رسانه هنری با دوره رنسانس آغاز می شود.

_ عوامل مختلفی در گسترش نقاشی آبرنگ در طول قرن هجدهم ، به ویژه در انگلستان نقش داشته است. در میان طبقات نخبه و اشرافی ، نقاشی با آبرنگ یکی از زینت های تصادفی آموزش خوب بود. نقشه سازان ، افسران نظامی و مهندسان آن را به دلیل سودمندی در به تصویر کشیدن خصوصیات ، زمین ها ، استحکامات ، زمین شناسی میدانی و به تصویر کشیدن کارهای عمومی یا پروژه های سفارش شده ، بسیار ارزشمند می دانستند.

هنرمندان آبرنگ را معمولاً در اکتشافات زمین شناسی یا باستان شناسی می بردند..

آبرنگ تجاری مدرن به دو شکل لوله یا تابه در دسترس هستند. اکثر رنگهای فروخته شده امروزه در لوله های کوچک فلزی قابل جمع شدن در اندازه های استاندارد قرار دارند و با ترکیب شده با یک جز خاص آب ، به قوام مشابه خمیر دندان فرموله می شوند.

برای استفاده ، این خمیر باید بیشتر با آب رقیق شود. رنگ های تابه ای (در واقع کیک های کوچک خشک شده یا میله های رنگی در یک ظرف پلاستیکی باز) معمولاً در دو اندازه ، قابلمه های کامل و نیم قابلمه به فروش می رسند. با توجه به شیمی آلی مدرن صنعتی ، تنوع ، اشباع و ماندگاری رنگهای هنرمندان موجود امروزه بسیار بهبود یافته است. از سال 2014 ، Golden Artist Colors خطی به شدت رنگی به نام QoR watercolors ("کیفیت نتایج") ایجاد می کند که از Aquazol به عنوان چسب استفاده می کند. رنگ های اصلی صحیح و غیر سمی اکنون از طریق معرفی زرد هانزا ، آبی فتالو و کویناکریدون (PV 122) وجود دارد. از بین چنین مجموعه ای از سه رنگ ، در اصل همه رنگ های دیگر را می توان مخلوط کرد ، زیرا در یک روش کلاسیک از رنگ سفید استفاده نمی شود.

توسعه مدرن رنگدانه ها ناشی از تقاضای هنری نبود. صنعت مواد هنری برای اعمال هرگونه اهرم بازار در تولید جهانی رنگ و رنگدانه بسیار کوچک است. به استثنای موارد نادر مانند « اورئولین » ، تمام رنگ های آبرنگ مدرن از رنگدانه هایی استفاده می کنند که کاربرد صنعتی گسترده تری دارند. تولیدکنندگان رنگ ، با توجه به استانداردهای صنعتی ، تجهیزات بسیار کمی از این رنگدانه ها را خریداری می کنند ، آنها را با وسیله نقلیه ، حلال و مواد افزودنی آسیاب می کنند و بسته بندی می کنند.

فرآیند فرز با رنگدانه های غیر آلی ، در مارک های گران تر ، اندازه ذرات را کاهش می دهد تا جریان رنگ را هنگام استفاده از رنگ با آب بهبود بخشد.

 در مباحث دنیای هنر قرن نوزدهم انگلیس ، گواش کاملاً با آبرنگ های سنتی در تضاد قرار گرفت و بخاطر قدرت پنهان کاری زیاد یا نداشتن "شفافیت" بدنام شد. آبرنگ های "شفاف" تعالی یافتند. انزجار از رنگ مات از این واقعیت ناشی می شود که از رنگ سفید سربی در قرن نوزدهم برای افزایش کیفیت پوشش استفاده شده است.

این رنگدانه تمایل داشت که تحت تأثیر آلودگی هوای گوگردی به زودی به رنگ سیاه تغییر کند و اثر هنری را کاملاً خراب کند.

ادعای سنتی می‌گوید که آبرنگ های "شفاف" "درخشندگی" می یابند زیرا مانند یک شیشه آغشته روی کاغذ عمل می کنند ؛ زیرا رنگ به دلیل عبور نور از رنگدانه ، منعکس شدن از کاغذ و بار دوم عبور از رنگدانه ، رنگ شدت می یابد راه آن به بیننده - نادرست است.

رنگ های آبرنگ معمولاً مانند رنگ های اکریلیک یا روغنی یک لایه رنگ منسجم تشکیل نمی دهند ، بلکه ذرات رنگدانه را به طور تصادفی در سطح کاغذ پخش می کنند. شفافیت به دلیل قابل مشاهده بودن کاغذ بین ذرات است. ممکن است رنگ های آبرنگ از اکریلیک ها یا روغن ها واضح تر به نظر برسند زیرا رنگدانه ها که به شکل خالص تری ریخته می شوند ، با پر کننده های کم یا بدون مواد (مانند کائولن) رنگ رنگدانه ها را پنهان می کند. به طور معمول ، بیشتر یا کل چسب آدامس توسط کاغذ جذب می شود و از تغییر چسب در رنگدانه جلوگیری می کند. 

_ آدامس جذب شده کاهش نمی یابد بلکه چسبندگی رنگدانه به کاغذ را افزایش می دهد ، زیرا ذرات آن به راحتی به الیاف نفوذ می کنند. در حقیقت ، یک عملکرد مهم لثه تسهیل "بلند کردن" (از بین بردن) رنگ است ، درصورتی که هنرمند بخواهد یک لکه سبک تر در یک منطقه نقاشی شده ایجاد کند.

بعلاوه ، لثه از لخته شدن ذرات رنگدانه جلوگیری می کند.

رنگ آبرنگ یک محیط نیمه شفاف است که برای بسیاری از موارد مناسب است ، مانند:  [ ‌تصویر سازی ، نقاشی گیاه شناسی ، به عنوان مطالعات و به عنوان کارهای هنری نهایی ].

رنگ آبرنگ از یک رنگدانه رنگی  پخش می شود که در یک سوسپانسیون پراکنده شده و رنگدانه را می بندد و به آن اجازه می دهد تا هنگام خشک شدن به یک سطح بچسبد. در آبرنگ تجاری ، چسب یا صمغ طبیعی است یا گلیکول مصنوعی است.

هر سازنده ترکیب تعلیق منحصر به فرد خود را دارد که به آن ترکیب ستون فقرات می گویند. در حالی که رنگ آبرنگ محلول در آب است ، به دلیل چسب محلول در آب ، رنگدانه ها ، خودشان در آب حل نمی شوند.

رنگ آبرنگ یک محیط نیمه شفاف است که برای بسیاری از اهداف مناسب است: در کلاس ، برای تصویر سازی ، نقاشی گیاه شناسی ، به عنوان مطالعات و به عنوان کارهای هنری نهایی.

_ رنگ آبرنگ از یک رنگدانه رنگی  پخش می شود که در یک سوسپانسیون پراکنده شده و رنگدانه را می بندد و به آن اجازه می دهد تا هنگام خشک شدن به یک سطح بچسبد. در رنگ های آبرنگ تجاری ، چسب یا صمغ طبیعی است یا گلیکول مصنوعی است. هر سازنده ترکیب تعلیق منحصر به فرد خود را دارد که به آن ترکیب ستون فقرات می گویند. در حالی که رنگ آبرنگ محلول در آب است ، به دلیل چسب محلول در آب ، رنگدانه ها ، خودشان در آب حل نمی شوند.

_ دسته های مختلفی از رنگدانه ها وجود دارد ، از جمله : [ _غیر معدنی طبیعی (رنگدانه های فلزی یا خاکی ناشی از ذخایر معدنی طبیعی)

_ غیر آلی مصنوعی (رنگدانه های فلزی یا خاکی ایجاد شده با ترکیب مواد شیمیایی خام و سنگ معدن از طریق تولید صنعتی)

_ آلی طبیعی (رنگدانه هایی که به عنوان عصاره از حیوانات یا حیوانات ساخته می شوند) مواد گیاهی)

_ آلی مصنوعی (رنگدانه های پایه کربن که اغلب از ترکیبات نفتی ساخته می شوند) ].

امروزه بیشتر نقاشی های هنرمندان تجاری از رنگدانه های مصنوعی استفاده می کنند. مقدار واقعی رنگدانه در رنگ تفاوت بین درجه دانشجویی و رنگ با کیفیت هنرمند را ایجاد می کند ، درجه هنرمندان حاوی رنگدانه بیشتری است.

_ انواع رنگ آبرنگ |

انواع مختلفی از رنگ آبرنگ به صورت تجاری در دسترس است:

_ رنگی در یک لوله فلزی که دارای قوام خمیر دندان است.

_ رنگی که به صورت کیک خشک در قابلمه های پلاستیکی کوچک  وجود دارد و به آب بیشتری نیاز دارد تا قوام خوبی برای رنگ آمیزی ایجاد کند.

_ آبرنگی که به صورت مایع در می آید . آبرنگ های تشت و لوله ای با رنگدانه ، آبرنگ های مایع با رنگدانه ها و رنگ ساخته می شوند. 

در قرون 17 و 18 ، هنرمندان رنگدانه ها را از گیاهان و مواد معدنی آسیاب می کردند و رنگ های خود را از رنگدانه ها همراه با صمغ عربی ، موج دانه بندی شده و آب مخلوط می کردند. کیک های خشک و آبرنگ در اواخر قرن هجدهم توسط ویلیام و توماس ریوز ساخته شد ، و سپس ، در سال 1832 ، توسط شرکت Winsor & Newton توسعه یافت ، به یک کیک نیمه مرطوب از پیش بسته بندی شده در قابلمه های ظریف چینی و بسته بندی شده در فویل ، استفاده از آبرنگ ها را آسان تر و قابل حمل تر می کند.

لوله های رنگی اولین بار در سال 1846 هنگامی که وینسور و نیوتن آنها را برای آبرنگ معرفی کرد پس از اولین استفاده از آنها برای نقاشی رنگ روغن در زمان اختراع در سال 1841 ، استفاده شد.

_ آبرنگ مایع |

آبرنگ مایع یک محیط مایع غلیظ است که بسته به مارک آن در بسته بندی های بزرگ یا کوچکتر وجود دارد. این رنگ از قدرت کامل و پر رنگی برخوردار است ، اما همچنین می تواند برای رنگ های کم رنگ با آب رقیق شود. برای مسواک زدن و همچنین روش های سنتی برس مفید است. این ماده به دلیل قدرت رنگ و روان بودن ، از محیطی لذت بخش برای استفاده است و در مارک های مناسب برای کودکان دبستانی و همچنین درجه هنری ارائه می شود.

_ چگونه رنگ های آبرنگ ساخته می شوند ؟ |

در اینجا مواد استاندارد رنگ و روشهای تولید مورد بحث قرار می گیرد . این ماده در چهار بخش ارائه شده است:  تولید رنگدانه های مدرن ؛ و ساخت رنگ های آبرنگ.

اطلاعات در مورد این موضوعات در طیف گسترده ای از منابع ، از متون مهندسی شیمی تا مطالعات حفاظت از هنر ، پراکنده است. در برخی موارد فقط با پرس و جو از متخصصان یا تولید کنندگان مستقیماً می توانید اطلاعات کسب کنید.. .

_ مواد تشکیل دهنده رنگ |

هر رنگ مخلوطی از ذرات رنگدانه ای میکروسکوپی است ، که رنگ رنگ را فراهم می کند ، در یک وسیله نقلیه رنگ مایع مخلوط می شود که رنگدانه را به حالت تعلیق نگه می دارد ، اجازه می دهد تا آن را با برس استفاده کنید ، سپس خشک می شود تا آن را به تکیه گاه متصل کنید (کاغذ ، تخته یا بوم) این وسیله نقلیه همچنین حاوی مواد دیگری است که هزینه های تولید را کاهش می دهد ، ظاهر بصری و ویژگی های دست زدن به رنگ را تنظیم می کند و ماندگاری آن را در فروشگاه های هنری افزایش می دهد.

_ ترکیب ستون فقرات |

هر سازنده رنگ یک ترکیب ستون فقرات اختصاصی دارد.

یک دستور العمل اساسی از رنگدانه ها و مواد تشکیل دهنده وجود دارد که ایجاد می کند که اساساً برای کنترل هزینه های تولید و به دست آوردن بهترین ویژگی های ممکن برای هر رنگدانه در خط آبرنگ طراحی شوند.

سازنده سپس نسبت دقیق این دستورالعمل را از یک رنگدانه یا رنگ رنگ به رنگ بعدی تغییر می دهد ، به طوری که بافت و رنگ هر رنگدانه در بهترین نمایش قرار می گیرد و تفاوت در پراکندگی رنگدانه ، مقاومت به رنگ آمیزی یا لکه گذاری در رنگ های مختلف رنگ به حداقل می رسند...

_ مواد تشکیل دهنده رنگ |

{ ترکیب ستون فقرات:

رنگدانه / روشن کننده / چسب / پلاستی / پرکننده / افزودنی های دیگر و آب.}

_ |آبرنگ های دست ساز

{انواع رنگدانه های طبیعی معدنی /مصنوعی معدنی / آلی طبیعی/ آلی مصنوعی

_ ساخت رنگ

ترکیب ستون فقرات پایه و اساس سبک تولید کننده و استانداردهای کیفیت است. این شامل اکثر یا تمام مواد زیر است:

 • یک یا چند رنگدانه ، و گاهی اوقات بلورهای روشن کننده ، شفاف یا "سفید" که مقدار را سبک می کنند و رنگ رنگ خشک را افزایش می دهند

 • چسب ، به طور سنتی و هنوز هم معمولا گفته می شود صمغ عربی ، اما در برخی از مارک های، در واقع یک گلیکول مصنوعی

• نرم  کننده ، معمولاً گلیسیرین ، برای لطیف کردن صمغ عربی و کمک به حل مجدد آن

•  شربت مرطوب کننده ، عادی یا ساده عسل اما در حال حاضر اغلب شربت ذرت ارزان قیمت ، برای کمک به رنگ در ماندگاری بیشتر (به ویژه در رنگ های تابه)

 • مواد  اکستنر یا پرکننده ، مانند دکسترین ، برای بزرگ کردن و ضخیم شدن رنگ بدون تأثیر قابل توجه روی رنگ استفاده می شود

•  تولید مواد افزودنی ، به ویژه مواد پراکنده (برای جلوگیری از جمع شدن رنگدانه خام پس از ساخت و سرعت بخشیدن به آسیاب رنگدانه و مواد وسیله نقلیه) و یک قارچ کش یا ماده نگهدارنده برای سرکوب رشد کپک یا باکتری ها ، و

•  آب ، که تمام مواد را حل کرده یا به حالت تعلیق در می آورد ، آنها را بر روی کاغذ حمل می کند و پس از پایان کار بخار می شود.

این مواد در زیر توضیح داده شده اند.

_ رنگدانه / 

رنگدانه ها ترکیبات شیمیایی با ویژگی های رنگی جذاب یا مفید هستند و در آب حل نمی شوند . رنگ ها پراکندگی ذرات ریز رنگدانه معلق در خودرو هستند ، همانطور که می سی سی پی معلق شن ، خاک رس ، مواد شیمیایی کشاورزی و پساب است. تمام آبرنگ های لوله ای و تابه ای با کیفیت حرفه ای با رنگدانه ساخته می شوند.

در مقابل، رنگ کاملا محلول در آب (حل) در آب، و متصل است به طور مستقیم با مواد تماس آن (هر چند یک ماده شیمیایی واسطه به نام جگرسوز اغلب باید در حال حاضر به این پیوند اتفاق می افتد می شود). برخی مارک های آبرنگ مایع یا آبرنگ "درخشان" با رنگ ساخته می شوند.

ملاحظات هزینه های سازنده به کنار  و این موارد معمولاً در طراحی رنگ تجاری مورد توجه قرار می گیرند - اندازه ذرات رنگدانه ، مقاومت به رنگ و پراکندگی در درجه اول تنظیمات صورت گرفته در فرمول بندی ستون فقرات را تعیین می کند:

• همانطور که همان توده یا مقدار رنگدانه به ذرات کوچکتر و کوچکتر تقسیم می شود ، سطح کل کلیه ذرات رنگدانه به طور متناسب افزایش می یابد ، که نسبت وسیله نقلیه یا آب لازم برای خیس شدن کامل و یا پراکندگی رنگدانه را افزایش می دهد.

• رنگدانه های کاملاً آهنی / 

مخصوصاً رنگدانه های بسیار تیره مانند « فتالوسیانین ها یا بنفشه دیوکسازین »  که باید با وسیله نقلیه یا اکستندرها رقیق شوند تا رنگ رنگ را افزایش داده و مقاومت به رنگ آمیزی را کاهش دهند ، به طوری که رنگ و ویژگی های دست زدن به رنگ با سایر مواد قابل مقایسه است. در خط رنگ می کند.

 • رنگهای ساخته شده با رنگدانه های نرمتر (مانند آبی اولترا مارین یا کادمیوم) یا رنگدانه های ریز تقسیم شده (مانند آلیزارین زرشکی ، آبی آهنی و فتالوسیانین ها) در حین نگهداری یا آسیاب شدن به شکل کیک در می آیند یا کلوخه می شوند و گاهی اوقات تولید کنندگان از پراکندگی بیشتری برای تسریع استفاده می کنند مخلوط کردن رنگدانه و وسیله نقلیه ؛ این باعث می شود که رنگ هنگام استفاده مرطوب و مرطوب با شدت بیشتری پخش شود.

_ رنگدانه هایی که هر سه باریک تقسیم شده ، به شدت رنگ آمیزی و گران قیمت هستند- تقسیم می شوند ، معمولاً با بیشترین نسبت وسیله نقلیه و ماده پر کننده تولید می شوند.

نسبت رنگدانه به وسیله نقلیه در رنگ لولهبه طور کلی از کمتر از 10 to تا حدود 20 از حجم کل برای یک رنگدانه ریز تقسیم شده ، به شدت تین کننده مانند [ فتالوسیانین ها ، کویناکریدون های قرمز ، بنفش دیوکسازین یا زرشکی آلیزارین ] است.

_ از 20٪ تا 30٪ برای آبی پروسی ، کربنی سیاه ، اکسیدهای آهن "خام" (غیر تسویه شده) سیاه و قرمز ، سفید روی یا تیتانیوم ، کویناکریدون های زرد ، بنزیمیدازولون ها

و سایر رنگدانه های آلی مصنوعی ؛ 30 تا 40 درصد برای اکسیدهای آهن زرد ، ویریدین ، ​​آبی اولترا مارین ، بنفشه اولترا مارین و رنگدانه های ریز دانه کبالت (آبی ، سرولوئی ، فیروزه ای ، سبز) ؛

40 تا 50 درصد برای زردهای کادمیوم با رنگ آمیزی ضعیف ، بنفشه کبالت و اکسیدهای آهن قرمز و زرد "سوخته" (کلسینه شده).

50٪ یا بیشتر برای نارنجی کادمیوم ، قرمزهای کادمیوم ، بنفشه منگنز و آبی منگنز. این تناسبات گویا است.دستورالعمل های خاص در مارک های رنگی متفاوت است و به کیفیت رنگدانه هایی که استفاده می کنند بستگی دارد.

_ روشن کننده |

چند مارک آبرنگ برای تنظیم یا افزایش سبک بودن یا رنگ آمیزی رنگ نهایی ، یک یا چند ماده کاملاً شکننده را به عنوان روشن کننده اضافه می کنند. اینها به طور سنتی شامل [ تری هیدرات آلومینا (تری هیدروکسید آلومینیوم) ، دی اکسید تیتانیوم یا سولفات باریم میکرونیزه ( بلان فیکس ) ] هستند ، اما ترکیبات جدیدتر و موثرتری در دسترس هستند. اندازه ذرات و وزن مخصوص مواد براق کننده معمولاً مانند رنگدانه است ، بنابراین هنگام مخلوط شدن رنگ با آب ، آنها از رنگدانه جدا نمی شوند.

مقادیر بیش از حد مواد براق کننده می تواند ظاهری مایل به سفید یا درخشان به رنگ خشک شده بدهد ، یا می تواند یک پوشش نازک و مایل به سفید در بالای رنگ خشک ایجاد شده به عنوان ضربه قلم موی آبدار ایجاد کند. آنها اغلب می توانند سبک بودن یا ماندگاری رنگ را به خطر بیندازند. معتبرترین روش برای ارزیابی فرمولاسیون رنگ ، آزمایش رنگ آمیزی است که با حل کردن آب یا مقدار زیادی دی اکسید تیتانیوم ، نسبت و کیفیت رنگدانه مورد استفاده در رنگ را به طور مستقیم نشان می دهد.

_ در گذشته ، مواد براق کننده معمولاً در رنگ های روغنی و رنگ های داخلی یافت می شد: استفاده روزافزون آنها در آبرنگ ها بازتابی از ترجیحات مصرف کننده برای رنگ های روشن و فشارهای رقابتی است. بهترین مارک ها ، اگر از چنین افزودنی هایی استفاده کنند ، در تهیه فرمول های خود هزینه های عملیاتی ، سود ، ویژگی های دست زدن به رنگ ، ترجیحات مصرف کننده و رنگ تمام شده را متعادل می کنند.

ذرات رنگدانه از طریق فرز در یک وسیله نقلیه مایع که عمدتا (حدود 65٪ از حجم وسیله نقلیه) از یک چسب شفاف تشکیل می شود ، پخش می شوند. چسب ذرات رنگدانه را به عنوان یک مایع چسبناک حمل می کند ، بنابراین می توان آنها را با برس استفاده کرد. این رنگدانه را به کاغذ آبرنگ متصل می کند. و با نگه داشتن ذرات رنگدانه روی سطح کاغذ ، رنگ روشن تری ایجاد می کند ، نه اینکه اجازه دهد آنها با عمل مویرگی در عمق فیبرهای کاغذ کشیده شوند. می توان محلول رقیق صمغ عربی را به عنوان لاک یا لایه رویی روی رنگ خشک قرار داد تا از پراکندگی سطح کاسته و رنگ عمیق تر و غنی تری به رنگ دهد.

_ چسب معمولا نام یک روغن متوسط ​​ روغن بذر برای رنگهای روغنی ، امولسیون پلیمر اکریلیک برای رنگهای اکریلیک ، سفید تخم مرغ یا زرده برای خوی تخم مرغ را تعیین می کند. به جای حلالهایشان (آب) ، آبرنگ ها نامگذاری شده اند و در طول تاریخ از انواع لثه ها ، نشاسته ها یا چسب های حیوانی به عنوان چسب استفاده شده است.

_ ترکیب ستون فقرات شماتیک یک رنگ آبرنگ مدرن

در نقاشی اروپا از قرن هجدهم میلادی ، چسب انتخابی صمغ عربی است که از شیره جامد درختان اقاقیای خاردار و بوته ای ساخته شده است . صمغ عربی ابتدا از منابع خاورمیانه از طریق ترکیه صادر می شد ، اما در دوره اخیر بیشترین برداشت صمغ تجاری توسط کشاورزان معیشتی در مناطق خشک آفریقای شمالی انجام شده است - سودان و چاد به تنهایی تقریباً 85٪ از کل عرضه جهانی را تأمین می کنند ، از این رو نام های مدرن جایگزین صمغ سودان یا صمغ کردوفان برای این محصول است. صمغ سنگال برتر در نظر گرفته می شود اما در حال حاضر در مقادیر محدود تولید می شود و تشخیص آن فقط از طریق ظاهر دشوار است.

_ صمغ یک نمک خنثی با pH از پلی ساکاریدهای اسیدی است (که انواع قند یا کربوهیدرات هستند). ممکن است آدامس شامل پتاسیم یا منیزیم باشد ، اما جز primary اصلی آن « کلسیم » است. «صمغ عربی هنگام خیس بودن چسبناک و در هنگام خشک شدن کاملاً سفت و شفاف است ». از این نظر مانند شکر خانگی است اما  صمغ عربی خالص در آب کندتر از قند معمولی حل می شود.

به صورت خام ، گاهی اوقات لثه ها به صورت دانه های شیشه ای زرد یا قهوه ای یا "اشک" ، به اندازه عدس فروخته می شوند. بیشتر عمده فروشان و خرده فروشان هنر صمغ خشک را به صورت پودر یا دانه درشت می فروشند که حل آنها در آب راحت تر است. بهترین لثه ها دارای رنگ عسلی کم رنگ در محلول هستند ، رسوب یا پس مانده قابل مشاهده ای بسیار کم یا بدون آن است. لثه های نجس یا درجه پایین حاوی مقادیر قابل توجهی رسوب بوده و ممکن است رنگ تیره تری داشته باشند. همه لثه ها قبل از استفاده در رنگ های تجاری فیلتر می شوند ، در آنجا که رنگ آنها تیره است زیرا حاوی آب کمتری نسبت به محلول فیلتر شده هستند.

همانطور که در ساخت رنگدانه های صنعتی صادق است ، تولیدکنندگان آبرنگ و پاستل فقط از بخش کوچکی از تولید صمغ جهانی عربی استفاده می کنند. صمغ به طور گسترده ای به عنوان یک امولسیون کننده یا پوشش قابل هضم در نوشابه ها ، غذاهای فرآوری شده ، لوازم آرایشی و صنایع دارویی استفاده می شود.

اما جنگ های داخلی اخیر (در دارفور ، جنوب سودان و جاهای دیگر) ، خشکسالی و برداشت هیزم به طور قابل توجهی جنگل های بومی اقاقیا را کاهش داده و تولید آدامس را مختل کرده است. این قیمت بیش از دو برابر قیمت صمغ عربی با کیفیت بالا در بازارهای جهانی و تغییرات غیرقابل پیش بینی در عرضه را ایجاد کرده است.

برخی از تولید کنندگان به کلاسورهای جایگزین روی آورده اند. آبرنگ های بسیار رضایت بخشی را می توان کاملاً از مواد مصنوعی فرموله کرد. یک دستورالعمل اختراع شده در سال 1953 ،  شامل تقریباً: 

_  85٪ محلول در آب 

_ پلی اتیلن گلیکول مومی

_ 4٪ الکل استئاریل

_ 6٪ الکل پلی هیدریک 

5٪ آب حجمی است.

این وسایل نقلیه مصنوعی اگر از رنگدانه موجود در لوله جدا شوند ، شفاف و کاملاً بی رنگ به نظر می رسند . شما معمولاً می توانید وسیله نقلیه خالص سازنده را در رنگهای تجاری مانند « بنفش کبالت ، ویریدین یا قرمز کادمیوم » که تمایل دارند از وسیله نقلیه درون لوله جدا شوند ، بررسی کنید. دانه های وسیله نقلیه اضافی گاهی از لبه های انتهای لوله رنگ خارج می شوند.

صمغ عربی اتصال دهنده ای نسبتاً ضعیف است و به بسیاری از سطوح نمی چسبد و یا به راحتی از بین می رود. با این حال می توان آن را دوباره در آب حل کرد ، حتی پس از خشک شدن کامل آن. به همین دلیل است که می توان آبرنگ ها را پس از خشک شدن روی پالت دوباره رنگ کرد ، یا اگر روی کاغذ را دوباره پر کرد ، لکه یا بلند کرد ، که به هنرمند امکان می دهد رنگ تمام شده را دستکاری کند. رنگ های روغنی یا اکریلیک باید خشک شوند یا خراشیده شوند یا روی آنها رنگ آمیزی شود.

_ متأسفانه ، آبرنگ هایی که فقط با صمغ عربی و آب فرموله شده اند ، اشکالات قابل توجهی دارند. رنگ اضافی موجود در مخلوط خوب به یک بلوک سخت و شیشه ای خشک می شود که حل مجدد آن بسیار دشوار است. در واقع، در اوایل قرن آبرنگ 19، فرموله شده با صمغ عربی تنها، به عنوان آجر صمغی کوچک است که تا به حال به فروخته شد ..

آبرنگ های ساخته شده با نسبت زیاد چسب آدامس نیز برنز می شوند (تیره ، براق یا چرمی به نظر می رسند). و اگر رنگ خشک به عنوان یک لایه ضخیم یا رقیق نشده استفاده شود ، یا در فرورفتگی های کاغذ خنک شده ترکیب شود ، ترک می خورد یا پوسته پوسته می شود.

برای خنثی کردن این مشکلات ، « صمغ عربی با نرم کننده کربوهیدرات» ، معمولاً 20٪ یا کمتر از حجم وسیله نقلیه ، بو داده می شود. امروزه این غالباً گلیسیرین (گلیسرول) ، نوع تری هیدروکسی الکل است. گلیسیرین شکنندگی بومی لثه عربی را کاهش می دهد و ترک خوردگی یا خرد شدن رنگ خشک را به حداقل می رساند. این ماده همچنین به حل شدن سریع لثه در آب کمک می کند و از سخت شدن (خشک شدن) رنگ در لوله جلوگیری می کند.

تولیدکنندگان رنگ همچنین می توانند از « متیل سلولز » چسباننده ای که معمولاً در پاستیل و گچ استفاده می شود ، به عنوان نرم کننده استفاده کنند ، زیرا در هنگام خشک شدن بسیار انعطاف پذیر است. در رنگ ها همچنین به عنوان یک چسب و حلال یا ماده پخش کننده ملایم عمل میکند...

             ***************

_ گواش|

گواش به صورت مات طراحی شده است. گواش سابقه قابل توجهی دارد که حداقل برای دوازده قرن استفاده می شده است. به طور مداوم توسط هنرمندان تجاری برای پوستر ، تصویرگری ، کمیک و سایر کارهای طراحی استفاده می شود.

رنگهای گواش رنگهای بسیار متنوعی هستند و معمولاً با آب مخلوط می شوند تا به خواص کار مطلوب برسند و در هنگام خشک شدن میزان تیرگی را کنترل کنند.

_ گواش از آن جهت شبیه آبرنگ است که می تواند دوباره مرطوب شود و تا پایان مات خشک شود و رنگ در قسمت پشتیبانی کاغذ خود تزریق شود. از آنجا که به طور معمول در سبک نقاشی مات استفاده می شود و می تواند یک لایه سطحی باشد ، شبیه رنگ های اکریلیک یا روغنی است . بسیاری از تولیدکنندگان رنگ های آبرنگی گواش نیز تولید می کنند و به راحتی می توان از این دو در کنار هم استفاده کرد.

این اساساً به این معنی است که از رنگدانه ها و چسب عربی صمغی همانند آبرنگ استفاده می کند اما به آن رنگ سفید افزوده شده است ، زیرا شفافیت آبرنگ را از دست می دهد. در نتیجه ، آن را به رنگی صاف و مات خشک می کند که تولید بسیار خوبی دارد و آن را برای هنرهای تجاری ، تصویرگری و پوسترها ایده آل می کند. از گواش سفید اغلب برای افزودن برجسته های برجسته به نقاشی های آبرنگ استفاده می شود.

گواش طراح یا هنرمند از بهترین رنگدانه ها برای دستیابی به رنگهای درخشان ، زنده ، سبک ، صاف و جامد استفاده می کند.خشک شدن سریع ، جسورانه و بدون نیاز به مدیوم ، این مورد در بین دانشجویان و همچنین هنرمندان تجاری بسیار محبوب است و در لیست مواد مورد نیاز اکثر کالج ها وجود دارد. این می تواند مستقیم از لوله استفاده شود یا با آب نازک شود تا در شستشو قرار گیرد ، اما به شما اجازه نمی دهد لایه های زیادی از شستشو را مانند آب رنگ خالص ایجاد کنید. برخلاف اکریلیک ، در هنگام خشک شدن ضد آب نیست.

گواش نسبت به آبرنگ مات تر است و دارای گچ ، رنگدانه سفید یا کلسیم همراه با صمغ عربی است. با عمیق تر شدن ، تأثیر قوی تری می دهد.

اعتقاد بر این است که رنگ گواش ریشه در هنر ایران دارد و به قرن 9 برمی گردد. این شباهت شاید به دلیل شدت رنگدانه منفردی است که با یک چسب و گچ مخلوط شده است. در قرن نوزدهم میلادی دوباره در دوره رنسانس در اروپا ظاهر شد.

هنرمندان سنتی معاصر از گواش به دلیل ویژگیهای مختلف آن یعنی شدت آن استفاده می کنند.

_ نقاشی با گواش سفید | 

 * تفاوت بین گواش و آبرنگ

آبرنگ نیز یک رنگ بر پایه آب است ، اما مواد تشکیل دهنده آن سبک تر و شفاف تر است یا از بین می رود. از آنجا که گواش بسیار رنگدانه دارد و مات است ، برای مخلوط کردن به آب زیادی احتیاج ندارید. در واقع ، آب بسیار کمی را با گواش مخلوط کنید. حتی میتوان آب خود را با قطره چکان اضافه کنید و بیشتر دو قطره برای جابجایی رنگ اضافه نمایید... هنگام کار آب بیشتری اضافه میشود زیرا خشک می شود ، اما بسیار مراقب باشید..

_ اگر می خواهید گواش را شفاف کنید و تأثیر آبرنگی مشابهی به آن بدهید ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آب بیشتری اضافه کنید ، که باید خوب کار کند. اگرچه ، یکی از ویژگی های خوب گواش ، شفاف بودن آن است.

* تفاوت بین گواش و اکریلیک |

اکریلیک یک رنگ پایه نفتی است و گرچه با آب تمیز می شود اما خیلی زودتر از گواش خشک می شود و لایه برداری و سایه زدن آن نیز سخت است. همچنین بسیار دوستدار محیط زیست نیست. 

اگر در نقاشی گواش تازه وارد هستید و می خواهید رنگ های مختلف را امتحان کنید ، خرید یک مجموعه اساسی آسان تر است..

بسیاری از مارک های رنگ گواش دانشجو یا محدوده دانشگاهی را ارائه می دهند که هنگام یادگیری مقرون به صرفه تر و عالی هستند و طیف دیگری از طراحان حرفه ای را که مخصوص هنرمندان جدی است که آثار هنری خود را می فروشند...

آیا می توان از گواش مانند آبرنگ استفاده کرد؟

_ گواش ، یکی از اعضای خانواده آبرنگ است ، کاملاً می تواند مانند آبرنگ استفاده شود. هنرمندان می توانند از گواش روی کاغذهای آبرنگ و هر سطح دیگری که برای آبرنگ مناسب است استفاده کنند. شما می توانید بدون ترس از خراب کردن برس های آبرنگ خود را با گواش استفاده کنید ، و نیازی به خرید مواد شیمیایی خاصی برای تمیز کردن نخواهید داشت زیرا مانند آبرنگ ، گواش محلول در آب است و با آن تمیز می شود اب. مانند آبرنگ ، می توانید گواش را با آب دوباره آب کرده و تغییرات ایجاد کنید و یا برای شفافیت آن را با آب نازک کنید...

 در واقع می توانید رنگ های گواش را با رنگ های آبرنگ مخلوط کرده و از آنها در کنار هم استفاده کنید.

_ آیا گواش و آبرنگ یکسان هستند؟

خیر. در حالی که می توانید از همان کاغذ و برس استفاده کنید ، عملکرد گواش متفاوت از رنگ آبرنگ است. به این دلیل که در سطح ساختاری ، متفاوت از آبرنگ تولید می شود.

_ گواش چه تفاوتی با آبرنگ دارد؟

مروری سریع: گواش مات است و می تواند مخلوط شود. گواش سریعتر و تیره تر از آبرنگ خشک می شود.

در سطح ساختاری ، تمام رنگها از ذرات رنگ (گرد و غبار رنگ) معلق در محیط تشکیل شده است. رنگ روغن ذرات رنگی است که در روغن معلق است. اکریلیک ذرات رنگی است که در پلیمر معلق است. آبرنگ و گواش ذرات رنگی هستند که در صمغ عربی معلق هستند و همه ذرات برابر نیستند.

در مقایسه با آبرنگ ها ، گواش ذرات رنگی بزرگتری دارد و ذرات آن محکم تر به هم بسته می شوند. ذرات بزرگ و محکم بسته شده فضای کمتری را برای لغزش نور باقی می گذارند و همین امر باعث شفافیت گواش می شود. برخی از تولیدکنندگان برای کاهش بیشتر شفافیت ، یک ماده افزودنی گچ سفید را به همراه دارند.

این سطح از شفافیت باعث می شود که گواش برای تصویرگرانی که می خواهند از عکاسی دقیق و تولید مثل کار خود اطمینان حاصل کنند ، عالی باشد..

همین کیفیت باعث می شود که گواش برای آن جلوه های درخشان که توسط آبرنگ شناسان شفاف دنبال می شود ، وحشتناک باشد.

_ نقاشان مانند کارل دالیو و سو آرچر به دنبال آبرنگ های شفاف هستند زیرا می خواهند نقاشی های درخشان خلق کنند. رنگدانه های شفاف ذرات ریزی دارند که به هم بسته نشده اند. این اجازه می دهد تا نور از طریق نقاشی های آنها گزاف گویی کند ، به کاغذ سفید برخورد کند و سپس دوباره به چشم بیننده بازگردد ، که درخشندگی چشمگیری ایجاد می کند.

_ پس چرا گواش را انتخاب می کنم؟

هنرمندانی مانند سارکیس آنتیکاجیان از گواش برای کیت هوای پلین وی استفاده می کنند زیرا حمل یک پالت آسان است (مانند آبرنگ) و او هنوز هم می تواند نور را روی تاریکی نقاشی کند. همچنین پایه آن آب است بنابراین تمیز کردن آن آسان است.

Donna Zagotta هنرمندان واتر مدیا از گواش استفاده می کند زیرا می داند روش هایی برای دستکاری رنگ گواش وجود دارد که نمی تواند با آبرنگ شفاف انجام دهد.

به عنوان مثال ، او می تواند رنگ ها را در یکدیگر ذوب کند. او این کار را با شروع با رنگ پایه (در این مورد آبی اولترا مارین) انجام می دهد. وقتی رنگ خشک شد ، می تواند رنگ دوم را به بالا اضافه کند...

آیا گواش فقط آبرنگ مات است؟

این به دلیل زبان و نحوه استفاده هنرمندان از اصطلاحات گیج کننده می شود.

برخی از هنرمندان از گواش و آبرنگ به عنوان رسانه ای کاملاً جداگانه یاد می کنند.

بنابراین وقتی می شنوید که هنرمندان درباره آبرنگ مات صحبت می کنند ، می توانند به گواش اشاره داشته باشند یا به رنگدانه های خاص آبرنگ ، مانند کادمیوم ، که به طور طبیعی مات هستند.

_ چگونه می توانم گواش خود را شفاف کنم؟

اگر مجموعه ای از رنگ های گواش دارید و دوست دارید در نقاشی های خود شستشوی شفاف داشته باشید ، هنوز نیازی به فرار از فروشگاه هنری ندارید. خبر خوب این است که می توانید تقریباً هر رنگدانه ای را شفاف کنید. با آبرنگ و گواش ، شما به راحتی آب بیشتری اضافه می کنید. این فضای بیشتری را بین آن ذرات بزرگ رنگدانه ایجاد می کند و باعث می شود نور به عقب برگردد. قبل از بازگشت به لعاب دوم ، اطمینان حاصل کنید که یک لایه کاملا خشک شود...

گواش سنتی آبرنگی مات و مات است - بنابراین مانند آبرنگ قابل حل است و در برابر آب مقاوم نیست. آکریلیک گواش دارای مشخصات هر دو مورد است. [ مات است ، سریع خشک می شود ، قابل مخلوط شدن از آب است و پس از خشک شدن در برابر آب مقاوم است (بنابراین می توان چندین لایه را بیش از حد رنگ آمیزی کرد ، بدون خونریزی یا خط خوردگی. ] 

_ گواش و آبرنگ از مواد اولیه یکسانی ساخته شده اند ، اما از نظر روش های خاص و مهم متفاوت هستند.

_ آبرنگ ها حاوی رنگدانه هایی هستند که اندازه ذرات آنها بسیار کم است ، بنابراین رنگ می تواند به اندازه کافی نازک پخش شود تا تقریبا شفاف باشد. از طرف دیگر ، گواش ذرات بزرگتر و بدنه بیشتری دارد ، بنابراین بعد از خشک شدن سنگین تر ، متراکم تر و مات به نظر می رسد. بهترین استفاده از این رنگ برای ایجاد شستشوی مسطح رنگی است که مات خشک شود. از آنجا که خیلی سریع خشک می شود ، گواش برای نقاشی های ژست ، اکشن و مستقیم ایده آل است. 

_ گواش ، مانند آبرنگ ، می تواند دوباره خیس شود و به کاغذی که روی آن است متصل شود ، اما بر خلاف آبرنگ ، نمی توان رنگ های گواش را سیراب کرد تا شفاف تر به نظر برسد. هنرمندان نمی توانند مانند گواش برای ایجاد لایه های رنگی مانند آبرنگ استفاده کنند. 

 گواش برای بازسازی بسیار مناسب است زیرا بسیار محلول است و می توان آن را با یک برس مرطوب بی نهایت تنظیم کرد...

              ***************

_ پاستل |

پاستل از رنگدانه های پودر خالص و چسب در یک چوب تشکیل شده است. در اصل همان رنگدانه ای است که در همه محیط های هنری استفاده می شود. از نظر ظاهری به نوعی تلاقی بین چوب گچ و مداد رنگی است. نگهداری آنها به همان روشی است که شما می توانید یک مداد ، مداد رنگی یا برس رنگ را در دست بگیرید.

{ _ پاستل ها به 4 شکل وجود دارند |

۱_ پاستل های سخت

۲_ پاستیل های نرم

۳_ مدادهای پاستلی

۴_ پاستیل های روغنی }

_  پاستل های نرم چسب گیرنده و رنگدانه بیشتری دارند. آنها به طور معمول یک شکل گرد دارند. پاستل های سخت معمولاً مستطیل شکل بوده و چسب بیشتری برای نگه داشتن چوب در کنار هم دارند. هر یک از آنها دارای کیفیت های مختلفی هستند و تأثیرات متفاوتی را ایجاد می کنند. به عنوان مثال ، لمس و ترکیب پاستل های نرم آسان است ، در حالی که پاستیل های سخت برای ایجاد جزئیات دقیق و دقیق مناسب هستند. مدادهای پاستلی پاستلی هستند که درون چوب قرار گرفته اند و به همین دلیل امکان آشفتگی کمتر و کنترل بیشتر جزئیات فراهم می شود. آنها را می توان به راحتی با پاستل های نرم و سخت یا نرم مخلوط کرد. پاستیل های روغنی برای ایجاد جلوه های نقاشی بسیار مناسب هستند ، اما اتصال دهنده موم آنها به این معنی است که با انواع دیگر پاستل سازگار نیستند.

برای ساختن نقاشی یا نقاشی پاستلی ، چوب را روی سطح خشن یا دندانه دار می کشند . ضروری است که سطح دارای درجه ای از سایش باشد ، بنابراین ذرات پاستیل می توانند بر روی کاغذ قرار بگیرند. سطح صاف برای پذیرفتن پاستل خیلی نرم است. پاستل ها به راحتی مخلوط می شوند و می توانند با انگشتان ، یک کنده مخلوط کننده یا یک پارچه مخلوط شوند. برخلاف روند رنگ آمیزی ، رنگها به جای اینکه روی پالت باشند ، مستقیماً روی کاغذ مخلوط می شوند. به همین دلیل ترکیب بسیار مهم است!



با استفاده صحیح از آن ، پاستل ها دائمی هستند و می توانند مانند هر ماده دیگر ماندگار شوند. پاستل با گذشت زمان هرگز ترک نمی خورد ، زرد یا تیره نمی شود. وقتی به درستی قاب گرفته و به طور ایمن آویزان شوند ، ذرات برای قرن ها در جای خود ثابت خواهند ماند.

نقاشی های پاستلی به کارهای تکمیل شده ای گفته می شود که در آنها کل سطح زمین با پاستل پوشانده شده است. به دلیل اختلاط نفیس پاستل ، همراه با بافت دلچسب آنها ، کارهای هنری پایان یافته اغلب از همان عمق و غنای نقاشی ها نشات می گیرند. نقاشی های پاستلی آثاری را توصیف می کنند که در آنها کل سطح آن با پاستل پوشانده نشده است . در عوض ، مقدار قابل توجهی کاغذ یا سطح زیرین وجود دارد که از طریق آن عبور می کند. اشتراکات این آثار بسیار بیشتر با نقاشی ها یا طرح هاست.

کار با پاستل به سادگی سایر رسانه هایی که در این وب سایت بررسی می کنیم ساده نیست. استفاده از آنها به اندازه کافی آسان است ، اما موارد مثبت و منفی زیادی وجود دارد که باید در هنگام تصمیم گیری در مورد کار با پاستیل ، خصوصاً از نظر احتیاط های بهداشتی ، مورد توجه قرار گیرد. قبل از پرداختن به آن ، در اینجا یک بررسی اجمالی از ویژگی های اساسی پاستیل است.

جوانب مثبت و منفی استفاده از پاستیل

دلایل زیادی برای کار با پاستل وجود دارد ، زیرا آنها از بسیاری جهات خوشحال کننده هستند. با استفاده از پاستل می توانید به یک بافت مخملی و فوق العاده دلچسب دست پیدا کنید. رنگ های عمیق و غنی به راحتی مخلوط می شوند و در صورت استفاده خوب ، می توانند از درخشندگی درخشانی برخوردار باشند. مزیت دیگر این که برای کار با پاستل به ابزارهای زیادی احتیاج ندارید ، همانطور که برای رنگ ها لازم است.

اگر از طریق پیوندهای زیر خریدی انجام دهید ، کمیسیون کمی دریافت می کنم که به پشتیبانی این سایت کمک می کند .

معایب کار با پاستل عمدتاً به این واقعیت مربوط می شود که ذرات پاستل هرگز ثابت نشده و در جای خود قرار نمی گیرند. بزرگترین نگرانی استنشاق گرد و غبار پاستیل است. همانطور که پاستل ها را به سطح می مالید ، ناگزیر ذرات ریز "گرد و غبار" از پاستل به هوا شناور می شوند. بنابراین شما باید از پاستیل هایی با تهویه مناسب استفاده کنید - حتی ممکن است بخواهید ماسک صورت بزنید یا از دستگاه تصفیه هوا استفاده کنید . ذرات پاستیل استنشاق شده می توانند مشکلات جدی سلامتی ایجاد کنند.

از آنجا که پاستل ها به طور دائمی بر روی سطح کاغذ ثابت نمی شوند ، باید با دقت زیادی کار شود. هنر پاستل را می توان خیلی راحت لک کرد. علاوه بر این ، می توانند روی انگشتان ، دست ها ، لباس ها و محل کار شما کاملاً نامرتب باشند.

هنر پاستل را نمی توان با یک اسپری ثابت کننده بدون کم رنگ و تیره شدن رنگ "ثابت" کرد ، بنابراین توصیه می شود ، در صورت استفاده ، از فیکساتور با کمترین میزان استفاده کنید. اکثر مواد ثابت کننده سمی هستند ، بنابراین باید با تهویه مناسب استفاده شوند. برای اطمینان از طول عمر آنها ، باید پاستیل ها را به صورت ایمن زیر شیشه قاب بندی کنید.

_ اینها همه نکات مهمی است که باید در هنگام تصمیم گیری در مورد کار با پاستیل مورد بررسی قرار گیرد. اگرچه نتیجه نهایی می تواند به طرز حیرت انگیزی زیبا باشد ، اما برای ایجاد ایمن و ذخیره ایمن یک اثر هنری پاستلی آگاهی و مراقبت لازم است.

_ انواع پاستل |

« پاستل های روغنی »

پاستل های روغنی نوع دیگری از پاستیل است که حاوی رنگدانه های دارای اتصال دهنده موم و روغن غیر خشک کننده است. موم بودن پاستیل های روغنی شبیه کیفیت مومی مداد رنگی است ، فقط پیچیده تر هستند و پیگمنت بسیار بالایی دارند..

_ پاستل چیست ؟ 

پاستل ها میله های رنگدانه ، گچ ، و چسب قالب هستند. درست مانند لوله ای از رنگ اکریلیک با کیفیت ، که حاوی رنگدانه و یک پلیمر اکریلیک است ، در پاستل ها از نوع اتصال دهنده دیگری استفاده می شود که با رنگدانه مخلوط می شود.

 همانطور که فقط در یک دقیقه یاد خواهید گرفت ، نوع چسب پاستلی بسته به اثر مورد نظر می تواند بسیار متفاوت باشد. اما پاستیل کمی پیچیده تر از فقط سه ماده است ... پاستل ها بیشتر یک ماده خشک در نظر گرفته می شوند ، و باعث می شوند آنها برای استودیو مناسب باشند. 

_  پاستل ها به صورت بدنه ای گرد یا مستطیل در می آیند. هیچ شکلی بهتر از شکل دیگری نیست و شما بخواهید با شکلی که شخصاً راحت هستید بروید. هرچقدر سادگی و قابلیت حمل آنها عالی باشد ، یکی از محبوب ترین ویژگی های پاستیل درخشش آنهاست. بدون نیاز به راه اندازی کامل استودیو که با رنگ سنتی مورد نیاز است ، پاستل ها می توانند رنگ های بسیار درخشان تولید کنند که با بهترین محیط های مرطوب رقابت می کنند.

_ در اینجا نگاهی می اندازیم به تفاوت هر پاستیل با یکدیگر: انواع پاستیل موجود انواع پاستیل برای اینکه بفهمیم پاستیل چیست ، نگاهی خواهیم انداخت به انواع مختلف موجود:

_ پاستل های نرم تا حد زیادی محبوب ترین نوع پاستل ، و سنتی ترین ، پاستیل نرم خواهد بود. پاستل های نرم از رنگدانه ، گچ (یا شاید خاک رس) و ماده چسباننده (به طور معمول صمغ عربی - همان چسباننده ای که در آبرنگ یافت می شود) ساخته می شوند. با این وجود ، برخلاف رنگ های آبرنگی ، افزودن گچ به مخلوط پاستیل های نرم باعث خرد شدن آنها در هنگام استفاده می شود.

پن پاستل نوع جدیدی از پاستیل که طی سالهای اخیر معرفی شده است ، پاستیل تابه است. به این نوع پاستل به عنوان ترکیبی بین آبرنگ و پاستل نرم فکر کنید. با هر رنگ قالب درون تابه (تقریباً شبیه به آبرنگ یا ست آرایشی) ، این نوع پاستل را باید با برس یا حتی ابزارهای مخصوص استفاده کنید.

تابلو پاستل می تواند نه تنها برای هنرمندانی که از زمینه نقاشی سنتی استفاده می شوند ، بلکه همچنین برای کسانی که ممکن است بخواهند فقط در موارد خاص از آنها استفاده کنند ، یا اگر می خواهید فقط روی قطعات کوچک کار کنید ، مناسب است.

_ پاستل های سخت |

 این نوع پاستل دقیقاً مانند یک چوب ذغال فشرده برای طرح کلی و کارهای دقیق بسیار مناسب است. این فرم از پاستل با به اشتراک گذاشتن مواد اصلی مشابه پاستل نرم (رنگدانه ، گچ ، صمغ عربی) دارای نسبت چسباننده بیشتری است تا به بدن آن سخت تر شود. از آنجا که اینها مانند پاستیل های نرم خرد نمی شوند ، برخی از هنرمندان دوست دارند این کارها را هنگام کار بیرون از استودیوی خود انجام دهند زیرا در مقایسه با پاستیل های نرم نسبتاً "تمیز" هستند. 

_ مداد پاستلی در همان ردیف پاستیل های سخت ، مدادهای پاستلی را خواهید یافت. این یک ابزار نهایی برای کار با جزئیات بسیار خوب است که با یک چوب پاستل محصور در چوب ساخته شده است. مداد پاستلی ، مانند پاستیل سخت برای حمل و نقل بسیار مناسب است‌؛ حتی اگر به شکل مداد در بیایند ، اما کمی به شما امکان می دهند در صورت لزوم برای استفاده از ترکیب ، رنگدانه را دور بزنید.

_ پاستل روغنی |

روغن پاستل یک پاستیل کاملاً متفاوت از سایر مواردی که تاکنون پوشش داده ایم ، پاستیل روغنی است. به جای استفاده از رنگدانه ها ، گچ ها و صمغ عربی برای تشکیل چوب ، پاستل های روغن از مواد زیر استفاده می کنند: رنگدانه موم روغن این یک پاستل ایجاد می کند که سکته های نقاشی بسیار بیشتری نسبت به یک پاستل سخت یا حتی نرم ایجاد می کند.

علاوه بر ساخت انواع سکته مغزی کاملاً متفاوت ، پاستیل های روغن به راحتی مخلوط نخواهند شد. پاستل های روغنی برای بیان یا قطعات در مقیاس بزرگتر مناسب هستند. تلاش برای انجام کارهای دقیق با پاستیل روغنی با توجه به عامل شکل تقریباً غیرممکن است. برای افزودن بعد دیگر به این رسانه ، اگر از زمینه نقاشی رنگ روغن آمده اید ، می توانید از ارواح معدنی سقز یا بی بو برای دستکاری این محیط و ایجاد شستشوها یا جلوه های خیره کننده استفاده کنید.

پاستیل های محلول در آب آخرین پاستلی که می خواهیم بپوشانیم ، پاستیل های محلول در آب هستند. مشابه مدادهای آبرنگ ، پاستل های آب چوب های رنگدانه ای است که با « پلی اتیلن گلیکول » پیوند خورده و می تواند در آب حل شود. به جای اینکه مانند مداد آبرنگ در چوب محصور شوند ، پاستیل های محلول در آب تقریباً شبیه مداد رنگی هستند.

هنگام استفاده از این پاستل ها ، می توانید به راحتی کمی آب اضافه کرده و رنگدانه را به اثر مورد نظر خود برس یا شستشو دهید. کار با پاستل کار با پاستل اکنون صحبت در مورد اینکه پاستیل چیست یک چیز است ، اما درک اینکه چه چیزی انتظار می رود و چگونه می توان بیشترین بهره را از آن برد ، چیز دیگری است.

بسته به نوع پاستلی که شما می خواهید آن را امتحان کنید ، چند نکته اساسی وجود دارد که باید هنگام کار با پاستل بدانید ... اول ، کاغذ. مانند رنگ های آبرنگی ، پاستل ها به منظور نشان دادن نقاط قوت خود ، به نوع خاصی از کاغذ نیاز دارند. کاغذ پاستل مقدار مناسبی از دندان را دارد که باید پاستل را روی آن بچسباند ، در عین حال به شما مقدار کافی می دهد تا رنگ مورد نظر را با هم ترکیب کنید.

_ تفاوت روغن و پاستیل نرم چیست؟

پاستل های نرم ، متداول ترین پاستل ها ، با ترکیبی از [ گچ سفید ، رنگدانه و صمغ عربی ] ساخته می شوند ، که به آن مات خشک تر می شود. پاستل های نرم به سطح نمی چسبند و اجازه می دهند آن را مسواک بزنیم. از طرف دیگر ، پاستیل های روغن مانند رنگ های روغنی هستند اما کاملاً خشک و سفت نمی شوند.

مانند نقاشی رنگ روغن ، می توان پاستل های روغن را کار و نازک کرد. آنها تمایل دارند که یک قوام کرمی مانند موم داشته باشند. پاستل های روغنی رنگ شدیدی ایجاد می کنند در حالی که پاستیل های نرم رنگ ملایم تر و لطیف تری دارند.

هر دو نوع پاستل بر روی هر سطحی کار خواهد کرد اما یک کاغذ با بافت ("دندان") باعث می شود که پاستل به سطح بچسبد که دستیابی به آن در یک سطح صاف دشوار است. هنگام استفاده از پاستل های روغنی ، سطح باید به اصطلاح  با  « gesso » آماده شود تا اتصال دهنده های مومی جذب رشته های الیاف کاغذ نشوند. این باعث می شود که رنگ پاستیل شما کسل کننده نباشد. هر دو نوع پاستیل روغنی و نرم اثرات بسیار متفاوتی دارند و در انتخاب یکی از موارد مورد علاقه شخصی است.

اگر بیشتر به نقاشی رنگ روغن علاقه دارید و عاشق مخلوط کردن رنگ برای به دست آوردن بافت و رنگ منحصر به فرد هستید ، ممکن است طرفدار پاستل های روغنی باشید. اگر نقاشی های سبک تر مانند آبرنگ یا جوهر را ترجیح می دهید و از رنگ های آماده و طراحی لذت می برید ، ممکن است پاستیل های ملایم انتخاب شما باشد.

سه نوع پاستیل:

« روغن ، نرم و گچ »

تفاوت پاستیل های روغنی ، پاستیل های نرم و پاستیل های گچی چیست؟

اPastels کلمه ای گسترده برای سه قوام و آرایش کاملاً متفاوت Pastels است و از هر سه می توان به روش های مختلف استفاده کرد تا به انواع جلوه های مختلف هنری دست یابد.

_ [ روغن پاستل ، نرم پاستل ، و گچ پاستل ] همه توسط بسیاری از هنرمندان مورد توجه و استفاده قرار گرفته و به صورت دسته ای از آنها لذت می برند.

از آنجایی که ما ذاتاً یکی یا دیگری لمس می کنیم ، پاستیل های روغنی ، نرم یا گچ احساس خاصی خواهند داشت که شما به آن گران می شوید یا آن را رد می کنید. به همین سادگی است. فقط رسیدگی به آنها ، تلاش برای آنها ، و دانستن اینکه به چه نتیجه و نتیجه نهایی می خواهید برسید ، به شما کمک می کند تا تصمیم خود را برای استفاده از موردی که مورد پسند شما است استفاده کنید.

هنگام کار در « Soft Pastel » مهارت های طراحی گسترده تری در قطعاتی که برای تحسین سایر نمایش های واقع گرایانه هنرمندان به کار رفته است، مورد نیاز است.  روغن پاستل قوام ملایم کره ای دارد و رنگهای شدید را به سرعت بیان می کند .« Oil Pastels » لمس حسی را دارد. پاستل های روغنی و پاستیل های نرم در واقع نقاشی با پاستل نقاشی با رنگ خالص است.

رنگدانه ها درخشش ماندگاری دارند ، اگر به درستی از آنها قاب گرفته و از آنها مراقبت شود ، یک نقاشی پاستلی یکی از ماندگارترین مواد در بین تمام محیط هاست. هیچ ترک ، تغییر رنگ و محو شدن وجود ندارد. هم پاستل نرم و هم پاستل روغنی با رنگدانه خالص ساخته می شوند. آنها به همان اندازه دائمی هستند.

رنگدانه خالص آسیاب شده و با یک محلول اتصال مایع مخلوط شده و به شکل خمیر در می آید. سپس رب را به صورت چوب در می آورند و اجازه می دهند خشک شود. رنگدانه های مورد استفاده در تشکیل پاستل همان رنگدانه هایی است که در ساخت رنگ های روغنی استفاده می شود. پاستل های روغنی با روغن و موم به عنوان اتصال دهنده رنگدانه ساخته می شوند ، برخی از پاستل های روغن دارای موم بیشتری نسبت به رنگدانه ها هستند و در روش خاص Oil Pastel Smudge ، بیشتر موم در مقایسه با رنگدانه ها مورد توجه قرار می گیرد و ممکن است نتیجه ای که به شما می دهد را ندهد.

پاستل های گچی پاستل های گچ با رنگدانه های خالص ساخته نمی شوند بلکه با رنگ های آهکی و رنگی ساخته می شوند.

از پاستل های نرم و پاستیل های روغنی به عنوان پاستل های گچی یاد نمی شود. کار با Oil Pastels یک رنگ با رنگ دیگری ترکیب می شود.

با استفاده از پاستیل های گچ هیچگونه اختلاط یا لکه گیری رنگ وجود ندارد ، آنها دو محیط بسیار متفاوت هستند. از طرف دیگر ، پاستل های گچ ، از نظر اثرات ، نتایج و کثیف بودن بسیار محدود کننده هستند .

             **************

_ مداد شمعی |

مداد رنگی (یا پاستل مومی) نواری از موم رنگی است که برای نوشتن یا نقاشی استفاده می شود. مداد رنگی مومی با پاستیل ، که در آن رنگدانه با یک چسب خشک مانند صمغ عربی و با پاستل های روغن مخلوط می شود ، جایی که چسب ترکیبی از موم و روغن است ، متفاوت است. انتخاب مداد رنگی رنگارنگ مداد رنگی با طیف وسیعی از قیمت موجود است و کار با آن آسان است.

آنها از بسیاری از رنگها و مارکرها کثیف هستند ، بلانت (از بین بردن خطر ایجاد نوک تیز در هنگام استفاده از مداد یا خودکار) ، معمولاً غیر سمی هستند و در طیف گسترده ای از رنگ ها موجود هستند. این خصوصیات باعث می شود ابزارهای ویژه ای برای آموزش نقاشی به کودکان کوچک علاوه بر استفاده گسترده توسط دانش آموزان و هنرمندان حرفه ای باشد..

تاریخچه مداد رنگی کاملاً مشخص نیست. کلمه مداد رنگی فرانسوی ، در اصل به معنی "مداد گچ" است ، حدود قرن 16th است ، و از کلمه craie (گچ) گرفته شده است که از کلمه لاتین creta (زمین) گرفته شده است.

بعداً این معنی به سادگی "مداد" تغییر یافت که هنوز هم در فرانسه مدرن به معنای آن است.

 تصور ترکیب نوعی موم با رنگدانه ها به هزاران سال پیش برمی گردد. نقاشی Encaustic روشی است که از موم داغ همراه با رنگدانه رنگی برای اتصال رنگ به سنگ استفاده می کند.

سپس از یک منبع حرارتی برای "سوختن" و ثابت کردن تصویر در جای خود استفاده شد. تصور بر این بود كه پلینی بزرگ ، یك دانشمند رومی ، اولین فنون نقاشی های مداد شمعی را توصیف می كند.

این روش که توسط مصری ها ، رومی ها ، یونانی ها و حتی مردم بومی فیلیپین به کار گرفته می شود ، هنوز هم استفاده می شود. با این حال ، این فرایند برای ساخت مداد رنگی به فرم نگهداری و رنگ آمیزی استفاده نشد و بنابراین استفاده در کلاس یا به عنوان کاردستی برای کودکان بی تأثیر بود. 

گفته می شود که مداد شمعی معاصر از اروپا منشأ گرفته است ، جایی که اولین مداد رنگی استوانه ای شکل با ذغال چوب و روغن ساخته شده است.

_ پاستل یک رسانه هنری است که ریشه آن با مداد رنگی مدرن است و از سال 1495 به لئوناردو داوینچی برمی گردد. مداد رنگی Conté ، خارج از پاریس ، ترکیبی است بین یک مداد رنگی و یک مداد رنگی معمولی ، که از اواخر دهه 1790 به عنوان مداد رنگی برای هنرمندان استفاده می شود . 

بعداً ، رنگهای مختلفی از رنگدانه های پودر شده سرانجام جایگزین ماده اصلی زغال چوب شد که در بیشتر محصولات اوایل قرن 19 یافت می شود. مراجعه به مداد رنگی در ادبیات از اوایل سال 1813 در کتاب غرور و تعصب جین آستین دیده می شود. جوزف لمرسیه ، چاپ سنگ شناس فرانسوی نیز یکی از مخترعان مداد رنگی مدرن بود. وی از طریق تجارت پاریس در حدود سال 1828 ، انواع مداد رنگی و محصولات مرتبط با رنگ را تولید کرد.

اما حتی در حالی که کسانی در اروپا کشف می کردند که جایگزینی موم برای روغن ، مداد رنگی را تقویت می کند ، تلاش های مختلفی در ایالات متحده نیز در حال توسعه بود.

برخی از اولین سوابق مربوط به مداد رنگی مومی پارافین مدرن مربوط به چارلز بولوی از ماساچوست است که مداد رنگی مومی را در اواخر دهه 1880 تولید کرد. بولی در نزدیکی Danvers اقلام مختلف لوازم التحریر می فروخت و توده هایی از موم رنگی را که برای علامت گذاری چرم طراحی شده بود ، تهیه کرده بود. با نیاز به دقت بیشتر ، او به خانه خود بازگشت و مداد شمعی های مومی را به شکل استوانه های قابل کنترل تر مانند مداد درآورد. وی مداد رنگی های خود را در جعبه های تزئینی بسته بندی کرده و از طریق مشتریانی که می دانست آنها را عرضه می کند ، آنها را عرضه می کند.

تقاضای مداد رنگی وی به زودی از توانایی او در جهت ادامه تولید فراتر رفت و در سال 1902 با شرکت مداد رنگی آمریکا که مداد رنگی گچی تولید می کرد همکاری کرد... 

هارولد اسمیت مدتهاست که در بازارهای رنگ آمیزی از طریق Binney's Peekskill ، نیویورک ، کارهای شیمیایی ایجاد لامپ سیاه با سوزاندن نهنگ و سیاه کربن و همچنین محصولات گچی آنها تاسیس شده است. در سال 1902 مداد رنگی مارک Staonal را تولید و معرفی کردند. یک سال بعد در سال 1903 ، همسر ادوین بینی ، آلیس استید بینی ، نام Crayola را با ترکیب کلمه فرانسوی گچ ، کری ، با قسمت اول oleaginous ، نام دیگر واکس پارافین که برای ساخت مداد رنگی استفاده می شود ،تولید کرد.

 بین و اسمیت خیلی سریع با ایجاد جعبه هایی در اندازه های مختلف و پالت های رنگ ، از خلق آنها استفاده کردند. خط روبنس کرایولا در سال 1903 نیز آغاز شد ،  با هدف تولید هنرمند طراحی شده بود تا با مداد رنگی مارک رافائل از اروپا رقابت کند.

          ****************

_ تفاوت مداد شمعی و پاستل |

در مداد شمعی از موم و پاستل های روغنی از روغن و موم غیر خشک کننده استفاده می شود. برعکس آن ، مداد  سخت تر است و دو رنگ مداد رنگی کاملاً با هم مخلوط نمی شوند. پاستل ها تمایل به لکه و لکه شدن دارند و در نتیجه ، خیلی راحت به دستان هنرمند یا هر سطحی که رنگ با آن تماس پیدا کند ، منتقل می شوند.

اولین مجموعه رنگ اغلب بچه ها همیشه مداد رنگی مومی یا همان مداد شمعی است... هرکدام از اینها نکات مثبت و منفی خود را دارند ، بنابراین باید دید واقعاً چه تفاوتی بین رنگهای پاستلی و مداد رنگی وجود دارد؟

در مداد رنگی از موم و پاستل های روغنی از روغن و موم غیر خشک کننده استفاده می شود. علاوه بر ترکیب رنگ ها ، تفاوت زیادی در نحوه کار مداد شمعی و پاستیل روغنی وجود دارد. برای استفاده کامل از مداد رنگی ، کمی فشار لازم است تا کاملاً کل منطقه را بپوشاند. با این وجود ، با استفاده از پاستل های روغن ، فشار زیادی برای رنگ آمیزی طرح مورد نیاز وجود ندارد و خیلی روان اتفاق می افتد. پاستل های روغنی بسیار غنی ، نرم و خامه ای هستند. از این رو ، لک زدن ، ترکیب شدن ، لایه شدن ، مخلوط کردن ، سایه زنی و همه آنها با استفاده از انگشت ما بسیار آسان است. در مقابل ، مداد رنگی سخت تر است و دو رنگ مداد رنگی کاملاً با هم مخلوط نمی شوند.

پاستل ها تمایل به لکه و لکه شدن دارند و در نتیجه ، خیلی راحت به دستان هنرمند یا هر سطحی که رنگ با آن تماس پیدا کند ، منتقل می شوند در صورتیکه مداد رنگی اینگونه نیست. تصور می شود که پاستل ها از مداد رنگی مومی که ظاهری خوش رنگ و زیبا دارد ، حرفه ای تر هستند.

 از این رو پاستل ها احتمالاً اولین انتخاب برای هنرمندانی هستند که می خواهند از رنگ آمیزی در کتاب های رنگ آمیزی فراتر روند. از مداد رنگی به دلیل نوک تیز و به دلیل توانایی در ایستادن بدون لکه و لکه ، اغلب می توان برای نقاشی های دقیق استفاده کرد. پاستل ها می توانند جلوه ای سه بعدی یا احساسی از بافتی را که معمولاً در تصویری با مداد رنگی مومی ساده وجود ندارد ، ایجاد کنند. ویژگی دیگر پاستل روغنی روی مداد رنگی این است که پاستل های روغن تقریباً روی هر سطحی کار می کنند [ کاغذ ، تخته ، بوم ، شیشه ، فلز ، چوب یا سنگ ] است. مداد رنگی اکثر این سطوح را به جز کاغذ ، رعایت نمی کنند و نمی توانند انجام دهند.. آنچه برای یکی مفید است ، ممکن است برای دیگری مفید نباشد. و نگران بهم ریختگی نباشید ، شما واقعاً در هنر نمی توانید.

          ***************

_ رنگ آکریلیک |

رنگ آکریلیک رنگی است که سریع خشک می شود و از [ رنگدانه معلق در امولسیون پلیمری اکریلیک و نرم کننده ها ، روغن های سیلیکون ، ضد کف ، تثبیت کننده ها یا صابون های فلزی ] ساخته شده است.

بیشتر رنگ های اکریلیک پایه آب دارند اما در صورت خشک شدن در برابر آب مقاوم می شوند. بسته به میزان رقیق شدن رنگ با آب یا اصلاح آن با ژل های آکریلیک ، واسطه ها یا خمیرها ، نقاشی اکریلیک تمام شده می تواند به آبرنگ ، گواش یا نقاشی رنگ روغن شباهت داشته باشد یا ویژگی های منحصر به فرد خود را داشته باشد که با سایر رسانه ها قابل دستیابی نیست .

نقاشان اکریلیک می توانند با استفاده از محیط های اکریلیک یا به سادگی با افزودن آب ، شکل ظاهری ، سختی ، انعطاف پذیری ، بافت و سایر مشخصات سطح رنگ را تغییر دهند. نقاشان آبرنگ و روغن نیز از محیط های مختلفی استفاده می کنند اما دامنه محیط های اکریلیک بسیار بیشتر است. _ اکریلیک ها توانایی اتصال به سطوح مختلف را دارند و می توان از محیط برای اصلاح ویژگی های اتصال آنها استفاده کرد. اکریلیک ها می توانند روی کاغذ ، بوم و طیف وسیعی از مواد دیگر استفاده شوند. با این حال ، استفاده از آنها در جنگل های مهندسی مانند تخته فیبر با تراکم متوسط ​​می تواند به دلیل خاصیت متخلخل بودن آن سطوح مشکل ساز شود.

در این موارد توصیه می شود ابتدا سطح را با یک درزگیر مناسب مهر و موم کنید. اکریلیک ها را می توان در لایه های نازک یا شستشو برای ایجاد جلوه هایی شبیه آبرنگ و سایر محیط های پایه آب استفاده کرد. همچنین می توان از آنها برای ساخت لایه های ضخیم رنگ استفاده کرد - گاهی اوقات از ژل و خمیر قالب برای ایجاد نقاشی هایی با ویژگی های برجسته استفاده می شود.

_ از رنگ های اکریلیک در سرگرمی هایی مانند [ قطار ، اتومبیل ، خانه ، پروژه های DIY و مدل های انسانی ] نیز استفاده می شود. افرادی که چنین مدلهایی را می سازند از رنگ اکریلیک برای ساختن ویژگیهای صورت روی عروسکها استفاده می کنند یا جزئیات بیشتری را درباره انواع دیگر مدلها مطرح می کنند.

_ رنگ آکریلیک مرطوب به راحتی با استفاده از آب از مسواک از پوست پاک می شود ، در حالی که رنگهای روغنی نیاز به استفاده از هیدروکربن دارند. اکریلیک ها متداول ترین رنگهایی هستند که در گراتاژ استفاده می شوند ، روشی سورئالیستی که با ظهور این نوع رنگ شروع به استفاده کرد. از اکریلیک برای این منظور استفاده می شود زیرا به راحتی سطح آن را خراشیده یا پوست می کند.

_ رنگ اکریلیک چیست؟

رنگ اکریلیک پایه آب از ذرات رنگدانه ای پخش شده که در یک امولسیون پلیمر اکریلیک پراکنده شده اند. سه ماده اصلی در هر رنگ اکریلیک وجود دارد -[  رنگدانه ، چسب و وسیله نقلیه‌ ]...

_ رنگدانه ها |

رنگدانه ها مواد جامد دانه ای هستند که به رنگ آنها رنگ می بخشد. آنها به اندازه ذرات ریز خرد می شوند و حل نمی شوند ، اما در رنگ معلق می مانند. رنگدانه ها می توانند [ آلی ، غیرآلی ، طبیعی و مصنوعی ] باشند. میل آنها به سطحی که روی آن اعمال می شود کم است و یا اصلاً تمایل ندارد..

« بایندر » - چسباننده ماده ای است که پس از خشک شدن رنگ ، رنگدانه را در جای خود نگه می دارد. رنگ اکریلیک به عنوان چسب دهنده پلیمر اکریلیک است و پس از تبخیر آب ، یک لایه تشکیل می شود وسیله نقلیه - این به بخشی از رنگ مربوط می شود که رنگدانه و چسب را حمل می کند.

_ آب |

آب وسیله حمل و نقل اکریلیک پایه آب است و هنگامی که با چسب ترکیب شود ، یک امولسیون پلیمری ایجاد می کند. هنگامی که آب از طریق تبخیر یا جذب از سیستم خارج می شود ، رنگ خشک می شود و یک فیلم پلیمری شفاف پایدار پر از ذرات رنگدانه رنگی به دام افتاده ایجاد می کند علم رنگ های اکریلیک در نتیجه تبخیر آب خشک می شوند.

در اینجا آنچه رخ می دهد به عنوان رنگدانه ، آب و اکریلیک به یک فیلم رنگ با دوام تبدیل می شود..

_ مرحله ی 1.

رنگ اکریلیک که از لوله فشرده شده یا از داخل شیشه پیموده می شود ، یک پراکندگی ریز متعادل رنگدانه در یک امولسیون از پلیمر اکریلیک و آب است. آب برای حفظ مایع امولسیون عمل می کند و به عنوان نوعی "چاپرون" شیمیایی عمل می کند ، از نزدیک و شخصی شدن ذرات پلیمر اکریلیک جلوگیری می کند و قبل از آماده شدن به هم قفل می شوند.

_ مرحله 2 |

هنگامی که در معرض اتمسفر قرار می گیرد ، آب در امولسیون تبخیر می شود ، یا به قسمت پشتیبانی نقاشی جذب می شود. این زمانی است که ذرات پلیمر اکریلیک در تماس مستقیم قرار می گیرند و با یکدیگر ذوب می شوند مرحله 3 ذرات پلیمر شفاف خود را به صورت ساختاری پایدار و شش ضلعی سازمان می دهند و رنگدانه را در جای خود به دام می اندازند. در نتیجه یک فیلم رنگی بسیار پایدار ، مقاوم در برابر آب ، دائمی و زنده است ..

اکریلیک ها به صورت اورجینال برای تقلید از رنگ های روغنی ایجاد شده اند اما با زمان خشک شدن بسیار سریع تر ، یک قوام کاملاً ضخیم و مبتنی بر آب هستند (در اکثر موارد غیر سمی).

تمیز کردن رنگ های اکریلیک به راحتی انجام می شود ، شما فقط به آب و صابون نیاز دارید اما ممکن است هنوز لباس های شما را لکه دار کند - بنابراین لباس های قدیمی یک الزام است. تمام رنگ های اکریلیک را می توان با آب نازک کرد تا شستشوی کم رنگ ایجاد کند ، یا مستقیماً از لوله استفاده شود ، این روی نشاط رنگ تأثیر می گذارد.

اتصال دهنده های پلیمری مورد استفاده در اکریلیک به این معنی است که شما می توانید به سرعت به نتیجه برسید ، رنگ ها را لایه لایه کرده و در زمان خشک شدن اشتباهات را بپوشانید.

رنگ اکریلیک در رنگ ها ، قوام و سری های مختلف ارائه می شود. دو نوع اصلی کیفیت« Student » و کیفیت « Artists » است. تفاوت اصلی این است که رنگدانه های مورد استفاده - با رنگهایی که رنگدانه های تقلیدی هستند. بهترین چیز در مورد آنها این است که شما می توانید مخلوط کنید. رنگ های آبی ، زرد و قرمز با کیفیت خوب ، کلید اصلی اختلاط رنگ است و سطح هنرمندان به معنی رنگدانه های بالاتر است که باید مخلوط رنگ تمیزتر و گل آلود کمتری ایجاد کند.

برخی از رنگ ها مجبور به جایگزینی رنگدانه ها شده اند زیرا حاوی عناصر سمی هستند ، رنگدانه هایی که برای افراد سمی هستند (سرب سفید) یا فقط برای محیط زیست مضر هستند.

رنگدانه های خالص باعث تمیزترین رنگ ها هنگام اختلاط می شوند. ماندگاری اکثر آکریلیک ها (مقاومت کم در برابر رنگ آنها) نسبت به روغن ها یا آبرنگ است..

ویسکوزیته رنگ به بدنه رنگ اطلاق می شود ، این رنگ بصورت جریان آزاد یا رنگ ضخیم خواهد بود. رنگهای ضخیم یا رنگهای بدن سنگین دارای ویسکوزیته بالا و حرکت کند هستند.

رنگهای با ویسکوزیته پایین نازک تر به نظر می رسند و استفاده از آنها شایع تر است. بستگی دارد که برای چه چیزی استفاده می کنید ، سبک شما چیست و چگونه آن را به کار می برید..

همه زمان خشک شدن بستگی به میزان استفاده از رنگ دارد ، بنابراین یک لایه نازک از رنگ می تواند در عرض 10-15 دقیقه خشک شود که یک لایه ضخیم تر می تواند نیم ساعت باشد و یک لایه بسیار ضخیم ممکن است یک ساعت طول بکشد. هر مارک از رنگ ها زمان خشک شدن متفاوتی دارند و فراموش نکنید که محیط روی آنها نیز تأثیر می گذارد ، اگر یک روز آفتابی گرم باشد رنگ های شما هم روی سطح و هم در پالت شما به سرعت خشک می شوند.

رنگ اکریلیک بسیار متنوع است ، کار با آن آسان است و معرفی کاملی برای هر کسی است که تازه نقاشی می کند. که در اوایل قرن بیستم توسعه یافته است ، به نوعی کودک دنیای هنر (به طور تاریخی) است. و مانند همه بچه های جدید این بلوک ، کمی استقبال خوبی از آن شده است. بسیاری از متخصصان و آماتورها به نفع رنگ روغن قرن ها از آن چشم پوشی می کنند.

این  رنگ یک انتخاب عالی برای کودکان بزرگتر است که می خواهند از رنگ پوستر به چیزی کمی جدی تر تبدیل شوند. در این راهنما ، ما به شما خواهیم گفت که اگر شما برای اولین بار از رنگ اکریلیک استفاده می کنید - جوانب مثبت و منفی که باید در نظر بگیرید و آنچه را برای شروع نیاز دارید ، انتظار می رود.

رنگ اکریلیک مانند هر رنگ دیگری است . رنگدانه ها در یک چسب مخلوط می شوند. با استفاده از رنگ روغن ، این مولکولهای رنگدانه در محلول روغن پایه معلق می شوند. با اکریلیک ، آنها در یک پلیمر اکریلیک معلق هستند.

این به همان اندازه علمی است که به دست خواهیم آورد ؛ تفاوت مهم این است که رنگ های اکریلیک می توانند با آب مخلوط شوند ، در مقایسه با سقز و سایر مایعات پایه روغن که رنگ روغن نیاز دارد. همانطور که زمان خشک شدن اکریلیک بسیار مهم است. در مواردی که خشک شدن یک لایه از رنگ روغن بین چند ساعت تا چند ماه طول بکشد ، بسته به ضخامت رنگ اکریلیک در مدت 5 تا 20 دقیقه خشک می شود.

_ نحوه استفاده از رنگ اکریلیک ، رنگ اکریلیک یک محیط کاملاً متنوع است و با هر درجه ضخیمی قابل استفاده است: می توانید آن را در آب بشویید یا مستقیم از لوله استفاده کنید. (مانند روغن ، اکریلیک به بهترین وجهی "بیش از حد بدون چربی" عمل می کند ، به این معنی که هر لایه بعدی که اعمال می کنید باید ضخیم تر شود.) و همچنین با برس ، می توانید آن را به صورت سرگرم کننده استفاده کنید ، عروسک های ضخیم را با چاقوی پالت برطرف کنید.

در واقع ، اگر می خواهید در لایه های ضخیم و بافتی کار کنید ، اکریلیک به ویژه یک انتخاب خوب است ، زیرا این زمان خشک شدن سریع به شما امکان می دهد تا لایه به لایه را به سرعت بسازید. اما اگر می خواهید تصاویر را با شیب های صاف و رنگی - به عنوان مثال غروب آفتاب - ترسیم کنید ، متوجه می شوید که ویژگی های سریع خشک شدن اکریلیک از دستیابی به انتقال بی عیب و نقصی که دنبال می کنید جلوگیری می کند. با استفاده از اکریلیک می توانید یکی از مشکلاتی را که نقاشان روغن با آن روبرو هستند ، یعنی کار بیش از حد روی سطحی که با رنگ مرطوب هنوز مرطوب پوشانده شده است ، کنار بگذارید تا اینکه رنگ ها از بین بروند و گل آلود شوند.

_ اکریلیک هنگامی که در سکته های گسسته و شکسته رنگی اعمال می شود ، درخشان می شود (به همین دلیل ما خوشبختانه شرط می بندیم که امپرسیونیست ها از اکریلیک استفاده می کردند ، اگر در قرن نوزدهم در دسترس بودند). ریختن اکریلیک یک فعالیت در خانه به طور فزاینده ای را اثبات می کند - و انجام آن برای کودکان بسیار مناسب است. این جایی است که اکریلیک های بسیار چسبناک روی یک سطح ریخته می شوند و می روند تا با الگوهای مجلل و مرمر خشک شوند.

این سرگرم کننده عالی است ، و شما می توانید به سرعت نتایج چشم نواز را بدست آورید - اما برای اینکه رفتار رنگ به درستی انجام شود ، باید روی مقداری محیط ریختن سرمایه گذاری کنید.

* مزایای رنگ اکریلیک چیست؟

_ بزرگترین مقاومت اکریلیک زمان خشک شدن سریع آن است ، به این معنی که نقاشی اکریلیک برای مبتدیان مناسب است. همچنین ، این که قابل مخلوط شدن در آب است به این معنی است که می توانید از مواد سمی و بویایی که برای روغن ها لازم است جلوگیری کنید. این همچنین کودک پسند است ، اگرچه کودکان کم سن و سال باید تحت نظارت قرار بگیرند و لباس های بزرگ بپوشند. از آنجا که آکریلیک با آب مجدد هیدراته نمی شود ، خارج شدن از فرش و لباس تقریباً غیرممکن است.